مدح امام جعفر صادق علیه السلام
کـارِ مـا نیـست از شـمـا گـفـتن مــا کـجـا وُ خــدا خــدا گـفـتـن گـفتن از این قبیله کارِ خداست این عـشیره عـشیرۀ زهـراست اهـلِ منـبـر به رویِ این مـنـبر تــکــیــه داده سـُلالــۀ حــیــدر هرکه از عشق گفت عاشق نیست راستی این امامِ صادق کیست؟! او امـامِ زمـیـن وُ اَفـلاک است فـطرتـش آسمانی وُ پـاک است مـعـنی فَـضل وُ دانـش وُ تـقـوا چـشـمـۀ بـنـدگی وُ عـشـقِ خـدا شـرحی از آیههایِ قـرآن است وَجهی از جلوههایِ رحمان است اَبری از نور وُ رحمت وُ برکات بَـر جـمال وُ جـلالِ او صلوات خرجِ حق میشود نَفَس به نَفَس دین ما قـالَ صادق است وُ بَس هر دو عـالم در اخـتیار اوست وَ احـادیـث ذوالــفــقـارِ اوسـت سـیـرتش سِـیْـری از مسلـمانی نُـطـقِ او حـیـدری وُ طـوفـانی در کلاسَـش نـشـسته جـبـرائیل کُـشتـۀ یک نِگـاهـش عِـزرائیل قــیــمـتِ هـــر کــلامِ ایـن آقـــا سَـر تَـر از کـُلِّ جَـنّـة الاعـلـی من که چـیـزی از او نـمیدانـم در حَـریــمَـش سـتــاره بـارانـم اشک هایم به رویِ گونه نشست هِق هِقَم بُغضِ صحنِ یار شکست دستِ من رویِ سیـنـه جـا دارد دل هـــوایِ مـــدیــنــه را دارد در حـریـمِ شـمــا غــبـار مـنــم بـیقـــرارِ وصــالِ یــار مــنــم |